“เกาะปันหยี” เกาะเล็ก ๆ อันเป็นที่ตั้งของชุมชนชาวไทย – มุสลิมซึ่งส่วนใหญ่ประกอบอาชีพเป็นชาวประมง มีการสร้างบ้านเรือน ร้านค้า โรงเรียนอยู่บนผืนน้ำ มีกระชังเลี้ยงปลาทะเลกระจายอยู่โดยทั่วรอบเกาะ ภาพทิวทัศน์ของหมู่บ้านเหนือผืนน้ำซึ่งมีขุนเขาขนาบเป็นฉากหลังนั้นดูงดงามยากจะที่ไหนเหมือน ผู้เขียนบทความได้มีโอกาสมาเยือนเกาะปันหยีครั้งนี้เป็นหนที่สอง การมาเยือนครั้งแรกนั้นเกิดขึ้นเมื่อเกือบ 20 กว่าปีก่อน (ตั้งแต่สมัยเป็นเด็ก) จำได้ว่าสมัยนั้นสภาพของสิ่งปลูกสร้างริมน้ำต่าง ๆยังไม่หนาแน่นเท่ากับในปัจจุบัน แถมราคาผลิตภัณฑ์อาหารแปรรูปจากสัตว์ทะเลต่าง ๆ รวมถึงผลิตภัณฑ์ผ้าบาติกก็ยังถูกกว่าซื้อบนฝั่งจ.พังงามาก ๆ

"เกาะปันหยี" ที่ตั้งของชุมชนชาวไทย - มุสลิมกลางท้องทะเลกว้างภายในอุทยานแห่งชาติอ่าวพังงา

เขาหินปูนลูกใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ด้านหลังท่าเรือและกลุ่มของเรือนริมทะเล เป็นทัศนียภาพอันเป็นเอกลักษณ์ของเกาะปันหยี

กลุ่มของบ้านเรือนกลางทะเล และเหล่านักท่องเที่ยวที่เดินทางมาจับจ่ายใช้สอยบนเกาะ

ความงดงามหลากหลายมุมมองบริเวณท่าเรือเกาะปันหยี

     แต่ในขณะนี้หากคุณมีโอกาสได้มาเยือนเกาะปันหยีและต้องการซื้อผลิตภัณฑ์อาหารทะเลแปรรูปรวมถึงผ้าบาติกล่ะก็ทีมงานของเราแนะนำให้ต่อราคามาก ๆ สักหน่อย เนื่องจากหากคุณซื้อสินค้าต่าง ๆโดยไม่ต่อราคาเลยรับรองได้ว่าคุณจะไม่ได้สินค้าราคาถูกไปกว่าการซื้อบนฝั่ง จ.พังงา เลยแม้แต่น้อย (อาหารทะเลแปรรูปบางอย่างยังแพงกว่าซื้อบนฝั่งด้วยซ้ำ) แถมยังต้องเสียแรงแบกสินค้าต่าง ๆ กลับที่พักอย่างไม่คุ้มค่าอีกด้วย

เสื้อผ้า ,ชาไข่มุก และของทะเลแห้งที่สามารถหาซื้อได้ทั่วไปหมด

ของใช้และเครื่องประดับตกแต่งซึ่งทำจากเปลือกหอยก็มีให้เลือกละลานตา

น้ำพริกกุ้งเสียบ ,น้ำพริกแกงไตปลา ,น้ำพริกปลาเค็ม ,ปลาหมึกกรอบสามรส และผลิตภัณฑ์อาหารทะเลแปรรูปชนิดต่าง ๆ โดยกลุ่มชาวบ้านเกาะปันหยี

     เป็นเรื่องน่าเสียดายเหมือนดังเช่นสถานที่ท่องเที่ยวหลาย ๆแห่งที่เมื่อเริ่มโด่งดังและมีนักท่องเที่ยวมาเยือนกันเป็นจำนวนมากแล้ว ราคาสินค้าและบริการต่าง ๆ ก็ถีบตัวสูงขึ้น วิถีชีวิต รวมถึงวัฒนธรรมประเพณีต่าง ๆ ก็เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงหรือถูกปรับ เปลี่ยน ประยุกต์จนทำให้สูญเสียเสน่ห์ของความเป็นชุมชนดั้งเดิมกลายมาเป็นชุมชนเชิงพาณิชย์การท่องเที่ยวไปในที่สุด สำหรับผู้เขียนแล้วคงบอกได้แค่ว่าบรรยากาศบนเกาะปันหยีเปลี่ยนแปลงไปจนทำให้ไม่รู้สึกว่าอยากจะกลับมาเยี่ยมเยือนอีกเป็นหนที่สาม แม้ว่าทิวทัศน์โดยรวมต่าง ๆ จะยังคงคล้ายคลึงกับเมื่อเกือบ 20 ปีก่อนก็ตาม (จำได้ว่าครั้งแรกที่เคยมาเที่ยวเกาะปันหยีนี้รู้สึกว่าอยากจะกลับมาอีกครั้ง แต่การมาเยือนในครั้งที่สองนี้ผู้เขียนไม่รู้สึกเหมือนที่เคยอีกแล้ว)